Python regius butter, oswajanie i opieka. Jak brać na ręce?

Nie każdy z nas miał możliwość spotkania na żywo pytona. Choć czasami bywa i tak, że możemy go zobaczyć np.: podczas urlopu w jednej z miejscowości nadmorskich, to  szanse na spotkanie go w lesie czy parku są wprost proporcjonalne do wygranej w totka. Ale gdyby się tak na dobrą sprawę zastanowić, to może i mniejsze, bo jednak ktoś czasem wygrywa główną nagrodę, a w przypadku regiusów -  musiałby komuś uciec, co i tak zdarza się naprawdę bardzo rzadko. Jeżeli już decydujemy się na takie zwierzę, to musimy zapewnić mu odpowiednie warunki i bezpieczeństwo...

 Parę dni temu pożegnaliśmy moją ukochaną Edytkę - kameleona jemeńskiego, ale o tym będzie w innym, osobnym poście. Dziura w sercu po tak dotkliwej stracie nie może długo pozostać nietknięta, bo siałaby zbyt duże spustoszenie. Choć Jemeny są w moim odczuciu świetnymi zwierzętami oraz pomimo że, zdecydowaliśmy się zakupić niedługo młodziutką parkę tego gatunku, urzekł nas pewien jegomość. I tym sposobem powitaliśmy nowego członka rodziny, niespełna rocznego Pytona Królewskiego, odmiany Butter.  Tak cudownie się złożyło, że jest to samczyk i już w stosunkowo niedalekiej przyszłości, wraz z Megan przyczynią się do poszerzenia naszej domowej hodowli. 

Poniżej opowiem wam nieco o pewnych 

wątkach, które obiły mi się o uszy w ostatnim czasie. 

1. BOJĘ SIĘ WĘŻY! 

Jest to w zasadzie całkiem normalne zjawisko dla kogoś, kto nie ma kontaktu z tymi pięknymi smokami. Boimy się nieznanego, tak jest i było od wieków. W zasadzie to bardzo dobrze, że część ludzi czuje obawę przed wężami, zważywszy na to, że dzisiejszy rynek oferuje praktycznie wszystko. Nadmierna brawura i odwaga zawsze prowadzą do nieszczęścia. Okej, taka zbożówka nie zrobi  Ci krzywdy, ale dorosły boa nie będzie miał z tym jakiegoś problemu. Wiadomo, że paniczny lęk też nie jest dobry, ale wydaje mi się że już lepiej przeginać całe życie w tą stronę, niż własną pychą i głupotą przegiąć ostatni raz.

2. TAKI MAŁY NIE ZROBI KRZYWDY. 

Spotkaliście się kiedyś z takim stwierdzeniem "małe jest wredne"? U węży jest tak samo. W naturze mały wężyk byłby dość łatwą ofiarą... No właśnie, byłby. Ale nie jest. Otóż musi dysponować taką bronią, która rekompensuje mu wielkość. Część z maluszków ma tak silny jad, że nawet 20 mg zabiłoby Cię w pięć minut, a wstrzykują na przykład 600 mg. Albo surowica, albo kaplica. Choć i często człowiek nie ma najmniejszych szans. Ale to w przypadku jadowitych węży. 

A co z dusicielami? Spora część dusicieli ma dość pokaźne rozmiary. Choć nie wszystkie. Wiele ludzi biorąc młode okazy nie okazuje im należnego szacunku i stąd te pogryzienia.   

3. JAKIEGO WĘŻA BRAĆ NA RĘCE?

W zasadzie to zależy od charakteru osobnika.  Co zawsze mnie denerwowało, to w przypadku charakteryzacji gatunków węży praktycznie zawsze ludzie podają, czy jest agresywny czy nie. Nie da się tego określić,  bo np.: mój nowy domownik Harley (wyżej wspomniany młodzik) jest kontaktowy, lgnie na ręce i nie stresuje się. Nie mam obaw chwytając go z terrarium czy lęku, że nagle mnie ukąsi. Jest po prostu łagodny. Megan to 100 % przeciwieństwo. To pyton, którego irytuje dosłownie wszystko. Każdy pretekst by rzucić się z impetem w szybkę, jest dobry. Nie przepuści żadnej okazji do syczenia. Specyficzny układ odcinka przy głowie przypominający literę "S" w momencie złości to u niej norma. Mam czasami wrażenie, że to może jakaś wersja jogi czy relaksu, bo stosuje ją bardzo często. W sumie... każdy ma hobby. Jedne zwiedzają terrarium czy wspinają się, inne prowadzą głębokie refleksje jak by tu zjeść opiekuna. No cóż.... Wracając do tematu. Ta różnorodność charakterów, pomimo (!) tego samego gatunku poświadcza jedynie o tym, że nie można określić z góry zachowanie węża. Pyton królewski jest polecany początkującym , z względu na to, że przestraszony zwija się w kulkę i chowa w splotach własnego ciała. Taaa.... Jeżeli ktoś tak twierdzi, to z wielką chęcią zaproszę go by spróbował dotknąć znienacka Megan....

CIEKAWOSTKA/RADA: Nigdy nie pozwalaj młodemu, małemu osobnikowi na siadanie Ci na szyi. W takim momencie nie panujesz nad głową węża, a oczy masz tylko jedne. Na taką interakcję możesz zgodzić się gdy wąż będzie na tyle duży, byś mając go na ramionach mógł dosięgnąć głowę gada na poziomie klatki piersiowej, choć zawsze im dalej, tym lepiej. To Twoje zdrowie, drugiego nie będzie!

4. JAK BRAĆ NA RĘCE? 

Lewą ręką chwytamy węża od spodu, od ogona mniej więcej na długość dłoni. Prawą przytrzymujemy ciało przy głowie, ale tej NIE DOTYKAMY. Jeśli jednak nie powstrzymasz się i zrobisz to, cierpliwy wąż najwyżej odsunie się szybko i zacznie unikać twojej ręki, ale istnieje prawdopodobieństwo, że zachowa się jak Megan, a jej temperament już znasz ;) Na 99% po dziabnięciu zostawiłbyś go w spokoju w terra. I tutaj wąż miałby proste rozumowanie: gryzę= wracam do domu. Na pewno odbiłoby się to na jego psychice i spróbowałby kolejny raz. W pewnym momencie miałbyś węża, którego dotykanie wiąże się ze strachem, a przecież nie o to chodzi. Wniosek? Jak ugryzie, NIGDY nie odstawiaj go od razu po incydencie. Jeśli nie jesteś w stanie wytrzymać takiego bólu, to może warto byłoby przemyśleć jeszcze raz, czy przy wyborze pupila dokonałeś odpowiedniego wyboru?

5. ILE WĄŻ MOŻE BYĆ POZA TERRA?

Nie przyzwyczajony gad powinien mieć krótkie, ale częste sesje. Chodzi o to, żeby dotyk nie kojarzył mu się z czymś złym, a możliwością zbadania otoczenia, czyli na dobrą sprawę- z czymś 
dla niego bardzo przyjemnym. 

6. KIEDY NIE BRAĆ NA RĘCE?

Z pewnością kontaktu nie powinno być wówczas, gdy nasz egzotyczny pupil przechodzi wylinkę- proces polegający na zrzucaniu skóry, dzięki czemu jest w stanie urosnąć. Jeśli zauważysz MĘTNE OCZY, to zostaw go w spokoju. Wówczas wąż widzi niewyraźnie, przez co może być rozdrażniony. Należy zapewnić mu ciszę i spokój w trakcie i po jedzeniu. Sprzątanie zdechłego, wyrzyganego szczura nie należy do najprzyjemniejszych momentów z życia terrarysty, a i dla samego gada może to odbić się negatywnie na zdrowiu. Co prawda, może on nie jeść nawet przez ponad pół roku bez uszczerbku na zdrowiu, ale jego wygląd z pewnością ucierpi... W zasadzie kondycja też. No i oczywiście podczas ciąży czy choroby, ale to wydaje się wiadome. 

7. CZY WĄŻ LUBI KONTAKT Z CZŁOWIEKIEM?

Wąż to nie kot czy pies. Nie będzie cieszył się na Twój widok, nie będzie przeżywał, jak wyjdziesz do pracy czy sklepu. Jednak natura uczyniła gady ciekawskimi stworzeniami, ale nie każdy taki jest dlatego powinno się uszanować wole naszego zimnokrwistego kumpla i jeśli nie chce być dotykany, robić to w ostateczności . Są osobniki, które ręce właściciela będą kojarzyć z czymś przyjemnym, więc takie kontakty powinno się pogłębiać. Czyli jaka na to rada? Zdaj się na wole swojego węża, on na pewno pokaże Ci czy mu się to podoba, czy nie. Pamiętaj, każdy wąż jest jak diament. To, czy go oszlifujesz i stworzysz brylant zależy tylko od Ciebie!

Na koniec jeszcze jedna rada. W miłości do pupila nigdy się nie zatracaj. Pamiętaj, węża możesz oswoić i zagłuszyć jego instynkt, ale on zawsze będzie go miał. Rdzenne zachowania możesz ukrywać, ale nigdy nie usuniesz. Warto mieć to na uwadze. 

Jeśli macie pytania, zadajcie je w komentarzu. Przyszły post będzie zbiorem Waszych pytań i odpowiedzi, także byłabym wdzięczna za jak największe ilości ;) 

 

Ten beżowo żółty to Harley, a ta większa (zdj z myszą) to Megan. Dość łatwo zobaczyć, jak sporo większa jest nasza dziewczynka od swojego narzeczonego ;)